Şizofrenik Sözler

Birdenbire yalnızlığa gömülü verdi gece! Bir şeytan nasıl hissederse kendisini Kabe’de, en az o kadar yalnızım bu gece bu şehirde!

Anlamıyorum, boğazımızda kalan mutluluğun çıkması için mi bu sırtımızdan vuruluşlarımız.

Güçlü olman lazım. Üzülmemen lazım. Çünkü güçsüz derler, korkak derler, zavallı derler. Sevdiği için böyle oldu demezler.

Hiç kimseye anlatamadığımız şeyler vardır, zihnimizde hiç durmadan dönen.

Misafir çocuğu gibisin zalımın kızı, geldin dağıttın ve gittin. Her zaman sevmek işe yaramıyor işte; az seversin sevmedi derler, çok seversin bırakıp giderler. Sevmek bu kadar basitleşmiş.

Daha önce de söylemiştim size gerçi şimdi hatırlamıyorum ne dediğimi ama ben demişsem kesin vardır bir şey benden söylemesi.

Bazen sadece molotof atarsın; mutluluklar bile dilemeden.

Bu kaçıncı gecedir kendi kendime onunla konuşuyorum.

Sen tanrıyla konuşursan buna dua denir ama eğer Tanrı seninle konuşursa buna şizofreni denir. Thomas Szasz

Açken ben, ben değilim. Uykusuzken de ben, ben değilim. Saksı da değilim ben. Sanırım ben, ben değilim acaba kimim ben?

Rabbim beni şair seni şiir olarak yarattı ve sen benim en güzel şiirimsin.

Biz yokluk içinde büyüdük güzelim, senin yokluğuna da alışırız.

Şizofrenik duygular sardı beni. Azrail peşime düşerse bil ki sen de benimle geleceksin.

Bugüne kadar içtiğim bütün içkilerin parasını biriktirseydim o parayla ne güzel içerdim lan.

Kül kadar etkisi olmayan insanların, kendini ateş sanmaları ne garip bir şey.

Ve bir gün herkes anlar, sevdiğinin kıymetini. Ama gidince, ama bitince, ama ölünce. Kısaca; iş işten geçince!

Anlaşılmayan inceliklerim yüzünden. Kabalaşmaya mecbur kalmaktan nefret etmişimdir her zaman.

Korkuyorum sevgilim hayalinle bile yaşamama izin vermiyorlar. Gözümden akan yaşlar değerimi bilmeyen şerefsizlere sadakam olsun.

Bizler bu çağın fiyakalı kaybedenleriyiz.

Üç yanımız denizlerle dört yanımız şerefsizlerle dolu.

Oysa yara bantları yaralar iyileşsin diye değil, gizlensin diye yapılıyormuş. Gizlediğim yaraların izleri hiç geçmediğinde anladım.

Alışkanlıklarım var; sigara, aşk, sevmelerim. Arada birde nefes alıyorum oda fena değil.

İyi olun, çünkü kötülüklerden çok var.

Her şeyi yapacak kadar istekli, hiçbir şey yapamayacak kadar yorgunum. İşte hayatımın özeti.

Yalnız kalmak istediğini daha sen söylemeden yüzündeki bulutlardan hisseder, çıkıp giderdim.

Ben akıllanmam! İsteyen delirip yanıma gelebilir.

Benim sana verebileceğim çok bir şey yok aslında. Çay var içersen, ben var seversen, yol var gidersen. Aşık Veysel

Boş vereceksen yol vereceksin paşam, sen buzdolabı mısın? Kış için mi donduruyorsun onu?

Yakınlaştırılmış fotoğrafın kaç sigara yaktırır Kaç Azer şarkısı çıldırır biliyor musun?

Bu böyledir. Gündüz biriktirir, geceye dökeriz içimizi.

Çok mutluyum, her şey yolunda, çokta param var, hiç derdim yok. Kestik! Olmuyor olmuyor!

Üstüne kaç önlük dikersen dik fukaralık pantolonundaki yamadan üç numara saç tıraşından, kenarları kıvrık metot defterinden ele verir kendini; Götürür sınıfın arka sırasına oturtur seni.

Düşüncelerimizin de çayımızın gibi kaçak olması dileğiyle.

Bana kalırsa hayat; yanlış zamanda yanlış yerde olmaktan oluşur.

Kafasına delik açmak istediğim insanlar var: psikopatlığımdan değil, beyinlerine oksijen girsin diye.

Kahve dünyası, simit dünyası, pilav dünyası, ayakkabı dünyası derken. Etme bulma dünyası diye bir mekân açıp geleni gideni tokatlayasım var.